Ένα θέμα που πάντα απασχολεί τους γονείς και γενικότερα τους ενήλικες είναι το πώς να μεγαλώσουν παιδιά με αυτοπεποίθηση ώστε να κάνουν υγιείς σχέσεις. Η απάντηση όπως σε όλα τα θέματα αυτού του είδους είναι τόσο αυτονόητη που είναι δύσκολο να εφαρμοστεί..
Την επόμενη φορά που θα κάνεις φιλοφρόνηση σε μικρά κοριτσάκια για το πόσο όμορφα ή πόσο ωραία ντυμένα είναι σκέψου το. Την επόμενη φορά που θα επαινέσεις μικρά αγόρια για το πόσο δυνατά ή πόσο άγρια φαίνονται ξανασκέψου το. Οι εμφυλα προκαθορισμένοι ρόλοι είναι ο προπομπός της πατριαρχίας. Τα παιδιά αρχίζουν να νοιώθουν ανασφάλεια για την εικόνα τους από τα πέντε τους χρόνια ίσως και νωρίτερα. Οι ανασφάλειες αυτές τα δυσκολεύουν στην ενήλικη ζωή και στον τρόπο που σχετίζονται με τους άλλους ή στο πόσο αγαπάνε τον εαυτό τους. (Είμαι αρκετά όμορφη; Είμαι αρκετά δυνατός;).Άλλαξε τη συζήτηση, αλλά κρατά το γνήσιο ενδιαφέρον σου για τα παιδιά και τις ζωές τους κάνοντας τους όμως άλλες ερωτήσεις.
Την επόμενη φορά που θα αποκαλέσεις τα παιδιά πρίγκηπες και πριγκίπισσες ξανασκέψου το. Η διαφορετικότητα, η ανοχή, ο σεβασμός δεν ενισχύεται εγκαθιδρύοντας στο παιδί την αντίληψη ότι είναι πιο ξεχωριστό από τα άλλα. Ο ναρκισσισμός πάλι ναι. Τα παιδιά σου είναι ξεχωριστά αλλά δεν χρειάζεται να είναι ξεχωριστά για να αγαπηθούν (Αν εσύ αγαπήθηκες υπό όρους ήρθε η ώρα να αλλάξεις το αφήγημα ξεκινώντας με τα δικά σου παιδιά από τα βασικά).
Την επόμενη φορά που θα φορέσεις ως μαμα ίδια ρούχα με την κόρη σου ή ως μπαμπάς ίδια ρούχα με το γιο σου υποκύπτωντας στο trend του #minime που θέλει γονείς και παιδιά ίδια ντυμένους (μικρογραφίες των γονιών τους!!), ξανασκεψου το. Τα παιδιά έχουν δικές τους προσωπικότητες και οφείλουν να γίνουν αυθύπαρκτες οντότητες που δεν μεγαλώνουν στη σκιά ή με τη σύγκριση κανενός. Μπορούν να διαλέξουν τα ρούχα τους και να νοιώθουν όμορφα με τις επιλογές τους με τη δική σου φυσικά επίβλεψη και συμμετοχή.
Την επόμενη φορά που σε κατάστημα δωρων θα σε ρωτήσουν για ποιον είναι το δώρο "για αγοράκι ή κοριτσάκι" απάντησε για ένα παιδί. Η πατριαρχία δεν γεννήθηκε σε μια μερα ούτε από έναν άνθρωπο.
Την επόμενη φορά που θα κατακρίνεις συμπεριφορές άλλων γονιών (ένας λόγος που το κάνεις είναι ότι έτσι αισθάνεσαι καλύτερα με τις δικές σου τακτικές,) μην το κάνεις. Η γονεϊκότητα είναι δύσκολη, πολύπλοκη και θέλει συνεχή καθοδήγηση αλλά και διάβασμα και αυτοκριτική, κυρίως όμως αλληλοϋποστηριξη.
Την επόμενη φορά που θα θεωρήσεις δεδομένο από ένα άτομο της ηλικίας σου που δεν έχει παιδιά οτι θα σε προτεραιοποιήσει γιατί εσύ έχεις και θα πιστέψεις ότι "φυσικά, είμαι γονιός προηγούμαι!" σκέψου ξανά. Ενας άνθρωπος μπορεί να έχει ή να μην έχει παιδιά. Είναι επιλογή του όπως και δική σου το να κάνει ή να μην κανει. Δεν εξυπακούεται ότι εκείνος θα στηρίζει τυφλά τη δική σου επιλογή προτεραιοποιώντας σε και ότι εσύ θα θεωρείς απλώς δεδομένο ότι προηγείσαι σε όλα (γιατί είναι και αυτό μια μορφη επίκρισης ή αναίτιας σύγκρισης και μάλιστα όταν γίνεται μπροστά στα παιδιά περνάει και τα ανάλογα μηνύματα).
Η γονεϊκότητα άλλωστε δεν αποτελεί εχέγγυο ωριμότητας. Το αντίθετο πολλές φορές μάλιστα.
Υ.Γ Αν Να το καμαρώσεις όπως εκείνο ποθεί!