Ψυχολόγοι με τη βούλα
Μετά τα πρόσφατα γεγονότα που αφορούν στην άσκηση του επαγγέλματός μας, πολλοί με ρωτάτε πώς θα βρείτε έναν "πραγματικό" ψυχολόγο.
Η αναζήτηση ενός σωστού επαγγελματία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση αλλά υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές που οφείλουν να τηρούνται ανάλογα με το τι ψάχνετε.
Η αναζήτηση ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ-ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ που προτείνεται από τη σελίδα μας είναι η εξής:
1. Προπτυχιακές Σπουδές σε αναγνωρισμένο Πανεπιστημιακό ίδρυμα (και όχι σε Ιδιωτικό Κολλέγιο καθότι προς το παρόν μακράν απέχει το επίπεδο του προγράμματος σπουδών τους από το πρόγραμμα σπουδών ενός Πανεπιστημιακού Τμήματος Ψυχολογίας παρά τις όποιες προσπάθειες εξίσωσής τους. Το πρόγραμμα των Κολλεγίων αντιστοιχεί στο ένα τρίτο των σπουδών ενός εγχώριου ΑΕΙ και πολλοί διδάσκοντες αν και αξιόλογοι κατά περιπτώσεις, δεν έχουν συνήθως στην κατοχή τους διδακτορικό ούτε καλά καλά την αντίστοιχη ειδίκευση στο μάθημα που διδάσκουν!)
2. Άδεια άσκησης επαγγέλματος.
3. Εκπαίδευση σε ψυχοθεραπευτικές σπουδές. Αυτή μπορεί να γίνει είτε από έγκριτο πανεπιστημιακό ίδρυμα (διαφορετικής διάρκειας προγράμματα) είτε από αναγνωρισμένους συλλόγους/εταιρείες που πραγματοποιούν τετραετή συνήθως προγράμματα σπουδών (πολύ αξιόλογα). Ιδιαίτερη προσοχή θέλει σε αυτό το σημείο γιατί μερικοί από τους τελευταίους εκχωρούν το δικαίωμα εκπαίδευσης σε άσχετες ειδικότητες (Λογοθεραπευτές, Κοινωνικούς Λειτουργούς κτλ) που δεν έχουν το δικαίωμα (άδεια άσκησης επαγγέλματος ψυχολόγου) ούτε φυσικά τις γνώσεις να ασκήσουν το επάγγελμα του ψυχολόγου ή του ψυχιάτρου και "βολεύονται" σε αρκετές περιπτώσεις με την ασάφεια του όρου "ειδικός ψυχικής υγείας".
4. Η ομπρέλα του τίτλου "ειδικός ψυχικής υγείας" δεν διασφαλίζει ότι το άτομο που τον φέρει έχει εκπαιδευτεί προπτυχιακά σε μαθήματα ψυχοπαθολογίας, διαγνωστικές τεχνικές, θεωρίες προσωπικότητας κτλ. που αποτελούν και τη βάση για την άσκηση του επαγγέλματός μας.
5. Ένας ψυχολόγος ή ένας ψυχίατρος μπορούν να γίνουν ψυχοθεραπευτές ( δηλαδή να εφαρμόζουν θεραπευτικές τεχνικές στις οποίες εκπαιδεύτηκαν επίσημα και αποδεδειγμένα). Ωστόσο, πολλοί παραλείπουν τις μεταγενέστερες σπουδές και απλώς προσθέτουν τον τίτλο "Ψυχοθεραπευτής/Ψυχοθεραπεία" στις ταμπέλες τους κάτι που κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται.
6.Η ψυχοθεραπεία είναι η εφαρμοσμένη ψυχολογία και κάνει αυτό που λέει και η ίδια η λέξη, θεραπεύει με συγκεκριμένες τεχνικές τον άνθρωπο που αιτείται των υπηρεσιών αυτών. Υπάρχουν διάφορα είδη ψυχοθεραπείας με πιο γνωστή την Ψυχανάλυση( βλ. Φρόυντ). Άλλα είδη είναι η Γνωσιακή Συμπεριφορική (της σελίδας μας δλδ 
) ,η Συστημική, η Γκεσταλτ και πολλά άλλα. Όλα αποσκοπούν στο να βοηθήσουν τον άνθρωπο να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του, παρόλο που η κάθε προσέγγιση εστιάζει αλλού και χρησιμοποιεί συνήθως διαφορετικές τεχνικές.
) ,η Συστημική, η Γκεσταλτ και πολλά άλλα. Όλα αποσκοπούν στο να βοηθήσουν τον άνθρωπο να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του, παρόλο που η κάθε προσέγγιση εστιάζει αλλού και χρησιμοποιεί συνήθως διαφορετικές τεχνικές.7. Προτού πάτε σε Ψυχοθεραπευτή/Ψυχοθεραπεύτρια κάντε μια καλή αναζήτηση. Δείτε την ιστοσελίδα και τις σπουδές του επαγγελματία, διαβάστε με προσοχή το βιογραφικό του, μιλήστε του στο τηλέφωνο.(Πάντα λέω ότι η ψυχοθεραπεία είναι μικρογραφία των σχέσεών μας στον έξω κόσμο. Όπως κάθε άλλη σχέση χρειάζεται σωστές βάσεις και φυσικά χημεία).
8. Η σχετική αναταραχή που ξέσπασε στους κόλπους των ψυχολόγων έφερε στην επιφάνεια ένα χρόνιο πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί "επίσημοι" σύλλογοι που διατείνονται ότι μας εκπροσωπούν. Κανένας όμως δεν είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αυτό μας αφήνει χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα παρά τις όποιες προσπάθειες έχουν κατά καιρούς γίνει.
Αφήνουν και εσάς όμως, τους ανθρώπους που λαμβάνετε τις υπηρεσίες μας, εκτεθειμένους στον κάθε ένα που φιλοδοξεί μέσα από την ασάφεια που προσφέρουν οι τίτλοι "ειδικών ψυχικής υγείας" να ασκήσει το επάγγελμά μας. Προσωπικά και έχοντας απογοητευτεί από όλο αυτό, τα τελευταία χρόνια αποφάσισα να μην ανήκω σε κανέναν σύλλογο.
Τέλος, (και αυτό είναι ακόμη μια προσωπική τοποθέτηση και μόνο), η εκκωφαντική σιωπή και απουσία των ψυχολόγων από το κοινωνικό γίγνεσθαι και από όλες αυτές τις αλλαγές που συντελούνται τα τελευταία χρόνια με στεναχωρεί πολύ. Η εκπροσώπηση του κλάδου μας στα ΜΜΕ περιορίζεται σε κάθε άνθρωπο που για λόγους προσωπικής ή επαγγελματικής προβολής ενδύεται το μανδύα της "ψυχοθεραπευτικότητας" και μιλάει για θέματα υψίστης σημασίας με τρόπο συνήθως αντιεπαγγελματικό με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.
Για ακόμη μια φορά τα αυτονόητα (νομική κατοχύρωση του επαγγέλματός μας) μετατρέπονται σε αδιανόητα.